کاهش شنوایی دو نوع است:

نوع اول :کاهش شنوایی انتقالی :

به علت کاهش "انتقال صدا "به سیستم شنوایی و اغلب به دلیل مشکلات گوش خارجی، پرده گوش و گوش میانی ایجاد

می شود. 

نوع دوم :کاهش شنوایی حسی-عصبی :

به علت مشکلات گوش داخلی یعنی سیستم حلزون و عصب گوش ایجاد می شود.

کاهش شنوایی حسی-عصبی در اغلب موارد درمان دارویی ندارد و اغلب ( نه همیشه) غیر قابل برگشت میباشد. در مواردشدید استفاده از سمعک کمک کننده است .

درمواردی که علت کاهش شنوایی آسیب پرده گوش، استخوانچه های گوش میانی، یا عفونت مزمن گوش میانی باشد،درمان جراحی ممکن است کمک کننده باشد .

همچنین در موارد کاهش شنوایی های مادرزادی که اختلال در سیستم حلزون گوش وجود دارد، اگرعصب گوش سالم باشد، جراحی کاشت حلزون بسیار مفید است.

گاهی "کاهش شنوایی ناگهانی " یا کری ناگهانی ،به علت آسیب ناگهانی سیستم شنوایی ایجاد می شود. یعنی فرد  بطور ناگهانی از خواب بیدار می شود و احساس می کند چیزی نمی شنود. این مورد به دلایل زیادی مثل عفونت های ویروسی یا افزایش فشار داخل گوش، آسیب های صوتی، یا ایجاد هر گونه التهاب در گوش داخلی به هر دلیلی ایجاد میشود. این کاهش شنوایی از نوع حسی-عصبی است و نکته مهم در آن، شروع به موقع درمان است. کاهش شنوایی ناگهانی یا کری ناگهانی حسی –عصبی اگر در "دو هفته اول "تحت درمان دارویی قرار گیرد، پاسخ خوبی به دارو می دهد

ولی اگر درمان به تاخیر بیافتد گاهی کاهش شنوایی دائمی خواهد بود.به همین دلیل کری ناگهانی را مورد "اورژانس گوش"میدانند زیرا مراجعه سریع و درمان به موقع  ان بسیار مهم است.

کاهش شنوایی انتقالی به دلیل عفونت یا جرم "گوش خارجی "با ساکشن یا شستشوی گوش خارجی  بهبود می یابد.کاهش شنوایی انتقالی به دلیل عفونت گوش میانی به درمان آنتی بیوتیک و گاهاً گذاشتنVTو کاهش شنوایی ناشی ازپارگی پرده گوش که منجر به عفونت مزمن گوش میانی شده، به جراحی گوش میانی و بازسازی پرده گوش نیاز دارد.

تآلیف:دکتر فیروزه ضیاء

«کپی برداری فقط با ذکرمنبع مجاز است»