در بینی گوشتی، پوست و بافت نرم زیر آن حجیم و ضخیم است. در عمل رینو پلاستی عمدتاً استخوان و غضروف ها تغییر می کنند و پوست و بافت نرم را نمی توان دستکاری کرد. بنابراین بینی های گوشتی بطور کلی نتایج کمتری از عمل می گیرند مگر با تکنیک های خاص و در صورتی که الاستیتی پوست مناسب باشد. خود بینی های گوشتی انواع مختلف دارند، در پوست های ضخیم با قدرت کشسانی و الاستیتی  خوب ،با انجام تغییرات در اسکلت زیرین بینی، کشسانی خوب پوست کمک می کند که با گذشت چند ماه تا چند سال بعد از عمل، پوست به اسکلت زیرین بچسبد و با آن تطابق پیدا کند. نتایج در این بینی ها متوسط تا خوب است به شرطی که اسکلت بینی تقویت شود و زیادی کوچک نشود.

در پوست های ضخیم که قدرت کشسانی پوست کم است، کوچک کردن اسکلت زیرین یا حتی بازسازی و تقویت آن هم کمکی به بهبود شکل ظاهری بینی نمی کند زیرا پوست شل است و قدرت تطبیق پذیری خوبی ندارد. این بیماران نباید عمل زیبایی شوند زیرا حتی اگر چند ماه اول تغییر مثبت مختصری داشته باشند، فرم بینی با گذشت زمان به حال اول بر می گردد.

بینی استخوانی عمدتاً بینی است که قوز پشت بینی یا پل بینی در آنها بلند و برجسته است و این بینی ها با برداشتن قوز تغییرات قابل توجهی در چهره بیمار ایجاد می کنند .

در بینی های غضروفی که اکثراً ترکیبی از گوشتی-غضروفی است، غضروف های نوک بینی پهن است که با کوچک کردن و جمع کردن این غضروف ها می توان نتایج قابل قبولی را بدست آورد.

نتیجه عمل در همه انواع بینی ها با جنس پوست ازتباط مستقیم دارد. پوست های شل، با غدد سباسه و چربی زیاد، مستعد جوش، پوست های چرب، پوست های ضخیم، پوست های حساس و ملتهب و پوست های خیلی نازک و دارای کک و مک، نتایج بعد از عملشان غیر قابل پیش بینی تر است و عمل بینی در آنها تبحر کافی از جانب پزشک و حوصله و صبر و واقع بینی از جانب بیمار، می طلبد.

تآلیف:دکتر فیروزه ضیاء

«کپی برداری فقط با ذکر منبع مجاز است»