حدود 5تا 10درصد از موارد جراحی راینوپلاستی نیاز به ترمیم یا عمل جراحی مجدد پیدا می کنند که به آنها راینوپلاستی ثانویه می گویند. این بدلیل قابل پیش بینی نبودن  تغییرات بینی ،در حین روند ترمیم است، بدین معنی که تغییراتی که روی بینی ،حین عمل اول ایجاد میشود با گذشت زمان و فروکش کردن التهاب و روند ترمیم زخم، نتایج مورد انتظار را ایجاد نمی کنند. مثلاً کجی های بینی عود می کند، غضروف های پیوندی نقص مورد نظر را به درستی پر نمیکنند، یا انداره و فرم بینی ،مورد انتظار بیمار و جراح نمیشود، در این موارد می توان با انجام جراحی ترمیمی یا ریویژن راینوپلاستی ، تغییرات مورد نظر را اعمال کرد.

باید توجه داشت که زمان انجام این عمل باید حداقل یک سال پس از عمل اولیه باشد زیرا طی یک یا دوسال اول هنوز روند ترمیم و بهبودی کامل نشده و عجله کردن در دستکاری مجدد بینی، ریسک عوارض و عدم حصول نتایج قابل قبول را افزایش میدهد. با گذشت یک یا دوسال از عمل اول ،شرایط بینی تثبیت می شود و می توان مواردی راکه واقعاً اشکال دارد، اصلاح کرد.

همچنین عمل ثانویه علاوه بر عوارض مشابه عمل اولیه، عوارض بیشتری هم دارد زیرا وجود چسبندگی و بافت اسکار و دستکاری قبلی بینی و آسیب عروق بینی، ریسک عوارض را بیشتر افزایش میدهد . دشواری ها وپیچیدگی عمل جراحی راینو پلاستی ثانویه از عمل اول بیشتر است. پس باید در تصمیم برای انجا م ترمیم ،محتاط بود و حداقل دستکاری را انجام داد و حداکثر فرصت را به بینی داد تا تثبیت شود.

پس اگر از عمل اولتان واقعاً ناراضی نیستید، برای جراحی ترمیمی اصرار و عجله نداشته باشید، بیشتر زمان بدهید، بیشتر صبر کنید و از اشکالات جزئی صرف نظر کنید.

 تآلیف:دکتر فیروزه ضیاء

«کپی برداری فقط با ذکر منبع مجاز است»